Page 7 - orientalium-ecclesiarum
P. 7

9/26/2019 www.knanayology.org
          (19) Cfr. Canones Apostolorum, 8 et 9; Syn. Antiochena, an. 341, can. 2; Timotheus Alexandrinus,
          interrogat. 3; Innocentius III, Const. Quia divinae, 4 ian. 1215; et plurimae Synodi particulares Ecclesiarum
          Orientalium recentiores.

          (20) Salva territorialitate iurisdictionis, canon providere intendit, in bonum animarum, pluralitati
          iurisdictionis in eodem territorio.

          (21) Cfr. Syn. Nicaena I, can. 18; Syn. Neocaesarien., an. 314/ 325, can. 12; Syn. Sardicen., an. 343, can. 8;
          S. Leo M., Litt. Omnium quidem, 13 ian. 444; Syn. Chalcedonen., can. 6; Syn. Constantinopolitana IV, can.
          23, 26; etc.


          (22) Subdiaconatus consideratur apud Ecclesias Orientales plures Ordo minor, sed Motu proprio Pii XII,
          Cleri sanctitati, ei praescribuntur obligationes Ordinum maiorum. Canon proponit ut redeatur ad disciplinam
          antiquam singularum Ecclesiarum quoad obligationes subdiaconorum, in derogationem iuris communis Cleri
          sanctitati.

          (23) Cfr. Pius XII, Motu proprio Crebrae allatae, 22 febr. 1949, can. 32, 2, n. 5 (facultas patriarcharum
          dispensandi a forma); Pius XII, Motu proprio Cleri sanctitati, 2 iun. 1957, can. 267 (facultas patriarcharum
          sanandi in radice); S.C.S. Offici et S.C. pro Eccl. Orient., an. 1957 concedunt facultatem dispensandi a
          forma et sanandi ob defectum formae (ad quinquennium): extra patriarchatus, Metropolitis, ceterisque
          Ordinariis locorum... qui nullum habent Superiorem infra Sanctam Sedem.

          (24) Cfr. S. Leo M., Litt. Quod saepissime, 15 apr. 454: Petitionem autem; S. Nicephorus CP., cap. 13; Syn.
          Sergii Patriarchae 18 sept. 1596; can. 17; Pius VI Litt. Ap. Assueto paterne, 8 apr. 1775; etc.

          (25) Cfr. Syn. Vaticana II Const. De Sacra Liturgia, 4 dec. 1963.

          (26) Cfr. Clemens VIII, Instr. Sanctissimus, 31 aug. 1595, 6: Si ipsi graeci; S.C.S. Officii, 7 iun. 1673, ad 1
          et 3; 13 mart. 1727, ad 1; S.C. de Prop. Fide, Decret. 18 aug. 1913, art. 33; Decret. 14 aug. 1914, art. 27;
          Decret. 27 mart. 1916, art. 14; S.C. pro Eccl. Orient., Decret. 1 mart. 1929, art. 36; Decret. 4 maii 1930 art.
          41.

          (27) Cfr. Syn. Laodicen., 347/381, can. 18; Syn. Mar Issaci Chaldaeorum, an. 410, can. 15; S. Nerses Glaien.
          Armenorum, an. 1166; Innocentius IV Ep. Sub catholicae, 6 mart. 1254, 8; Benedictus XIV, Const. Etsi
          pastoralis 26 maii 1742, 7, n. 5; Inst. Eo quamvis tempore, 4 maii 1745 42 ss.; et Synodi particulares
          recentiores:Armenorum (1911) Coptorum (1898), Maronitarurn (1736), Rumenorum (1872), Ruthenorum
          (1891), Syrorum (1888).

          (28) Ex traditione orientali.

          (29) Ex tenore Bullarum unionis singularum Ecclesiarum orientalium catholicarum.

          (30) Obligatio synodalis quoad fratres seiunctos orientales et quoad omnes Ordines cuiuscumque gradus tum
          iuris divini tum ecclesiastici.

          (31) Haec doctrina valet etiam in Ecclesiis seiunctis.

          (32) S. Basilius M., Epistula canonica ad Amphilochium, PG. 32, 669 B.


          (33) Fundamentum mitigationisconsideratur: 1) validitas sacramentorum; 2) bona fides et dispositio; 3)
          necessitas salutis aeternae; 4) absentia sacerdotis proprii; 5) exclusio periculorum vitandorum et formalis
          adhaesionis errori.

          (34) Agitur de s. d. communicatione in sacris extrasacramentali, Concilium est quod mitigationem concedit,
          servatis servandis.


                                                                                                                    7/8
   2   3   4   5   6   7   8